လုံခြံုရေး အခက်အခဲကြောင့် ထိုရပ်ကွက်ကို မယ်ဟောင်ဆောင်၊ သူးမွဲမြို့နယ်ဘက်ခြမ်းရှိ မယ်ရာမိုစခန်း အတွင်းသို့ ပြောင်း ရွှေ့ရန် ပြီးခဲ့သည့်လ၌ ထိုင်းအာဏာပိုင်က ဖိအားပေးခဲ့ခြင်း ဖြစ်သည်ဟုစခန်းလုံခြံုရေး ရုံးတာဝန်ခံ စောနီနီလူးက ပြောသည်။

“စခန်းက တူပေမယ့် ရပ်ကွက်က ဟိုဘက်ဒီဘက် မြို့နယ်နှစ်ခုထဲမှာရှိနေတော့ စခန်းလုံခြံုရေးလာယူပေး တဲ့ ထိုင်းအာဏာ ပိုင်တွေအတွက် အခက်အခဲရှိတယ်။ သူတို့က မယ်ဟောင်ဆောင်ဘက်မှာပဲလုံခြံုရေး ယူတယ်လေ။”ဟု ၎င်းက ပြောသည်။

မယ်ရာမိုစခန်းသည် ရပ်ကွက်ပေါင်း ၁၀ခုရှိသည့်အနက် ရပ်ကွက်(၇)မှာ အေနှင့် ဘီ နှစ်ပိုင်းရှိသည်။ အရှေ့နှင့်အနောက်ကို သွယ်တန်းစီးဆင်းနေသည့် မိုင်းလုံးကြီးချောင်း(မဲစရင်းချောင်း)၏ တောင်ဘက် ထာ့ဆောင်ယန်းမြို့နယ်တွင် ရပ်ကွက်(၇-အေ)ရှိပြီး ကျန်ရပ်ကွက်များမှာ ထိုချောင်း၏ မြောက်ဘက် သူးမွဲမြို့နယ်ထဲတွင် ၀င်ရောက်နေခြင်းဖြစ်သည်။

ရပ်ကွက်ပြောင်းရန် ထိုင်းအာဏာပိုင်များ၏ ဖိအားပေးပြီးနောက် ယခုလ ၁၅ရက်နေ့က မယ်ရာမိုစခန်းရှိ စခန်းကော်မတီဝင် များနှင့် စခန်းရပ်ကွက်မှူးများ အားလုံး စုပေါင်းကာ ပြောင်းရွှေ့ရေးကိစ္စနှင့်ပတ်သက်၍ အစည်းအဝေးတခု ပြုလုပ်ခဲ့သည်ဟု လည်း စောနီနီလူးက ပြောသည်။

စခန်းအတွင်းရှိ ကျန်ရပ်ကွက်များသည် အိမ်ခြေများ ပြည့်ကြပ်နေပြီဖြစ်၍ အိမ်ခြေ ၅၀၀ကျော်ရှိသည့် ရပ်ကွက်(၇-အေ)ကို မည်သည့်နေရာတွင် ပြောင်းရွှေ့ အခြေချပေးသင့်ကြောင်း အတည်တကျဆွေးနွေး နိုင်ခဲ့ခြင်း မရှိသေးပေ။

ထို့အပြင် ရပ်ကွက်ပြောင်းရွှေ့ရေး ကုန်ကျစရိတ်များကို ဒုက္ခသည်များအား ရိက္ခာနှင့် ဆောက်လုပ်ရေး ပစ္စည်း များ ကူညီပေးနေ သည့် TBBC အဖွဲ့ဘက်မှလည်း အကူအညီပေးရန် မသေချာသေးကြောင်း မယ်ရာမို စခန်းတာဝန်ရှိသူများက ပြောသည်။

မယ်ရာမိုစခန်းမှ ဒုက္ခသည်တဦးဖြစ်သူ စောဖိုးပြားက “ဘယ်သူမှ မပြောင်းချင်ကြဘူး။ နေရာနဲ့ပြန်လည် ဆောက်လုပ်ရေးအ တွက် သစ်၊ ၀ါး၊ အိမ်မိုးဖို့ အခက်အခဲရှိလို့ပဲ။”ဟု ပြောသည်။

၁၉၉၅ခုနှစ်တွင် စတင် ဖြစ်တည်လာခဲ့သည့် မယ်ရာမိုဒုက္ခသည်စခန်း၏ လက်ရှိ လူဦးရေမှာတစ်သောင်း ငါးရာကျော်ရှိသည်ဟု ကရင်ဒုက္ခသည်များ ကော်မတီ-KRC ၏ စာရင်းအရ သိရသည်။

ထို့အပြင် သြဂုတ်လဆန်းပိုင်းက ရပ်ကွက်(၇)ကို ကြိုးတံတားဖြင့် ပိုင်းခြားထားသည့် မိုင်းလုံးကြီးချောင်း ရေကြီး မှုကြောင့် မယ် ရာမိုစခန်းသည် စခန်းသက်တမ်း ၁၆နှစ်အတွင်း အကြီးမားဆုံး သဘာဝဘေး အန္တရာယ် ကြံုခဲ့ရသည်။