မင်းသုတ - မွန်ပြည်နယ်တွင်အလုပ်အကိုင်ရှား ပါးနေမှုကြောင့် မိဘဖြစ်သူများနီးစပ်ရာထိုင်းနိုင်ငံ သို့ ဝင်ရောက်အလုပ်လုပ်ကိုင်နေကြရပြီးမိဘနှင့် ကင်းကွာနေရသောခလေးလူငယ်များအရေ အတွက် များပြားနေခြင်းဖြစ်ကြောင်းချောင်းဆုံမြို့ နယ်မှ မွန်ပြည်နယ်လွှတ်တော်ကိုယ်စားလှယ် ဒေါက်တာအောင်နိုင်ဦးက ပြောသည်။
“တချို့ဒေသမှာအလုပ်အကိုင်ရှိပေမယ့်လည်း ရတဲ့ဝင်ငွေနဲ့ စားမလောက်တဲ့ပြဿနာတွေလည်းရှိသေး တယ်၊ ဒါကြောင့် တဖက်နိုင်ငံမှာအလုပ်သွားလုပ်ကြရတယ်၊ အဖိုးအဖွားတွေက သူတို့မြေးတွေကို ထိန်းကျောင်းပေးနေကြရတယ်” ဟု သူကဆက်ပြောသည်။
မိဘနှင့်အတူတကွမနေရဘဲ ရှင်သန််ကြီးပြင်းရသည့် အသက် ၁၇ နှစ်အောက် ကလေးသူငယ်အများစုမှာ ထိုင်းနိုင်ငံနှင့်နီးစပ်သော မွန်ပြည်နယ်ဖြစ်သည်ဟု စီမံကိန်းရေးဆွဲရေး ဦးစီးဌာနမှညွှန်ကြားရေးမှူး ဒေါ်သွေးသွေးချစ်က ပြောကြားခဲ့ကြောင်း ပြည်တွင်းထုတ်ပေါ်ပြူလာသတင်းအင်တာနက်စာမျက်နှာတွင် ဖေါ်ပြထားသည်။
ထို့အပြင် ဒုတိယအဖြစ်များဆုံးမှာ တနင်္သာရီတိုင်းဒေသကြီးနှင့် ကရင်ပြည်နယ်တို့ဖြစ်ကြောင်း၊ဖြစ်ရပ် အနည်း ဆုံးမှာ ကယားပြည်နယ်နှင့် ရခိုင်ပြည်နယ်တို့ဖြစ်ကြသည်ဟု ပေါ်ပြူလာသတင်းတွင် ဆက်လက်ဖေါ်ပြထားသည်။
“မွန်ပြည်နယ်မှာရာဘာအစေးခြစ်ရင်တစ်နေ့ကို ကျပ်လေးထောင်လောက်ပဲရတယ်၊ ထိုင်းမှာအစေးလာ ခြစ်ရင် တစ်နေ့ဘတ်လေးရာလောက်ရနေတော့ ဗမာငွေနဲ့တွက်ရင် ကျပ်တစ်သောင်းအထက်မှာရှိတယ်” ဟု ထိုင်းနိုင်ငံ၊ ပရာချွတ်ခီရိခန်ခရိုင်တွင် ရာဘာအစေးရောင်းဝယ်ရေးဒိုင်တစ်ဦးဖြစ်သူ နိုင်လဂွမ်းအိမ်က ပြောသည်။
“အခုထိုင်းမှာ ရေကြီးလို့ပြန်လာကြသူတွေကယာယီသဘောပဲဖြစ်လိမ့်မယ်၊ ရေကျတာနဲ့ပြန်သွားမှာပဲ၊ ဒီကရာဘာခြံတွေမှာအလုပ်ပြန်လုပ်မယ်လို့ မထင်ဘူး၊ ဒီကခြံတွေမှာပဲခူးတိုင်းကရွေ့ပြောင်းအလုပ်သမား တွေ ဝင်ရောက်နေရာယူထားကြပြီ” ဟု ဒေါက်တာအောင်နိုင်ဦးက ပြောသည်
အထူးသဖြင့် မွန်ပြည်နယ်တွင် ရာဘာအများဆုံးစိုက်ပျိုးကြသည့် သံဖြူဇရပ်နှင့် မုဒုံမြို့နယ်တို့တွင်ပဲခူးတိုင်း မှအလုပ်သမားများ မိသားစုအလိုက် ပြောင်းရွေ့လာပြီး ရာဘာအစေးခြစ်သမားများအဖြစ်ဝင်ရောက်အလုပ် လုပ်ကိုင်နေကြသည်ကို တွေ့ရှိနေရသည်။
ထို့အတူ ၄င်းဒေသခံအများစုသည်လည်း ထိုင်းနိုင်ငံသို့ဝင်ရောက်အလုပ်လုပ်ကိုင်နေကြသည်။
မိဘစုံမရှိခြင်းနှင့် မိဘလုံးဝမရှိကြခြင်းသည် အသက် ၁ဝ နှစ်မှ ၁၇ နှစ်အရွယ်မှာ အများဆုံးဖြစ်နေသည်ဟု ကျန်းမာရေးဝန်ကြီးဌာန၊ စီမံကိန်းရေးဆွဲရေးဦးစီးဌာနနှင့် ကုလသမဂ္ဂကလေးများရန်ပုံငွေအဖွဲ့တို့ပူးပေါင်း လုပ်ဆောင်သည့် စစ်တမ်းအရသိရသည်။
