ထို့အပြင် “ကျနော်တို့ ဒီအမျိုးတွေကိုယူပြီး တရုတ်နိုင်ငံ ကျင်းဟိုက တရုတ်ဝယ်လက်တွေကိုသွားပြခဲ့ပါ တယ်။ သူတို့ဆန်က ချက်ရင် မာတယ်။ ပရိုတင်းနည်းတယ်လို့ပြောပြီး မဝယ်ဘူးလို့ ပြောပါတယ်။ တောင်သူတွေဟာ ကိုယ့်မြေမှာ ကိုယ့် စပါးနဲ့ အဆင်ပြေနေကြပါတယ်။ စားသုံးတဲ့ဆန်နဲ့ရောင်းချတဲ့ဆန် ကလည်း တမျိုးတည်းပဲ စိုက်ပျိုးလာကြတာပါ” ဟု ဦးအောင်ဖြူက ဆိုသည်။

ကျိုင်းတုံမြို့နယ်ရှိ တောင်သူများက အဓိကအားဖြင့် မှော်ဘီ (၃)၊ ရွှေရင်အေး၊ ၂၀၃ မျိုးစပါးများကိုသာ စိုက်ပျိုးကြပြီး ၅၂ မိုင်သာ ကွာဝေးသော နယ်စပ်ဒေသ တရုတ်နိုင်ငံသို့ တင်ပို့ရာတွင် အဆင်ပြေလျှက် ရှိကြောင်း သိရသည်။

အကယ်၍ စီမံချက်ဖြင့် စို်က်ရမည်ဆိုပါက နိုင်ငံတော်မှ စျေးကွက်ရှာပေးမှသာလျှင် အဆင်ပြေနိုင်မည် ဖြစ်ကြောင်း၊ မဖြစ်မနေ စိုက်ပျိုးရမည်ဆိုပါက တောင်သူများခက်ခဲနိုင်သဖြင့် ညှိနှိုင်းသင့်ကြောင်း ၎င်းဒေသမှ စပါးစိုက် တောင်သူတစ်ဦးဖြစ်သည့် ဦးစိုင်းတွီ့က ဆိုသည်။

သို့သော် အစိုးရ၏ စီမံကိန်းအကောင်အထည်ဖော်မှုနှင့် ပတ်သက်၍ ကျိုင်းတုံစိုက်ပျိုးရေးဌာနသို့ ဆက်သွယ်မေးမြန်းရာတွင် လက်ထောက်ဦးစီးမှုး ဦးမြင့်ဇော်ထွေးက “တောင်သူတွေရဲ့သဘောပါပဲ။ သူတို့ကြိုက်ရင် စိုက်ပါ။ မကြိုက်ရင်လည်း မစိုက်ဘဲ နေလို့ရပါတယ်” ဟု ပြောဆိုသည်။

ကျိုင်းတုံမြို့နယ်မှာ ဆန်စိုက်ဧက ရ၆,၉၄၄ ဧက ရှိ၍ လူဦးရေထက်ဝက်ခန့်မှာ တောင်သူလယ်သမား များဖြစ်ပြီး ဆန်စပါး ရောင်းချခွင့် လိုင်စင် (၈)ခုအား ၂၀၁၂ အောက်တိုဘာလတွင် ချပေးခဲ့သည်ဟု သိရသည်။